ψωρίαση

ψωρίασηείναι μια συστηματική νόσος που χαρακτηρίζεται από βλάβη του δέρματος, του μυοσκελετικού συστήματος και λειτουργικές και μορφολογικές διαταραχές άλλων οργάνων και συστημάτων. Τα κύρια συμπτώματα της παθολογίας: οζώδη εξανθήματα στο τριχωτό της κεφαλής, τις παλάμες, τα πόδια, τις εκτεινόμενες επιφάνειες των αγκώνων και των γονάτων, υπεραιμία, κνησμός. Η ασθένεια μπορεί να διαγνωστεί οπτικά, αλλά για να αποκλειστεί η πιθανότητα ανάπτυξης συνοδών παθολογιών, συνταγογραφούνται εργαστηριακές εξετάσεις και διαγνωστικές μέθοδοι οργάνων. Η συστηματική θεραπεία περιλαμβάνει τη λήψη αρωματικών ρετινοειδών και κυτταροστατικών καθώς και γλυκοκορτικοστεροειδών.

εισαγωγή

Το όνομα της νόσου προέρχεται από το ελληνικό «ψωρά» – «δερματοπάθεια», «ψώρα». Στο Μεσαίωνα η ψωρίαση θεωρούνταν μορφή λέπρας (λέπρα) Τα σημάδια της ψωρίασης περιγράφηκαν για πρώτη φορά από επαγγελματική άποψη άποψη το 1808 από τον Robert Whelan στη Μεγάλη Βρετανία Ο όρος «ψωρίαση» εισήχθη το 1841 από τον Βιεννέζο δερματολόγο Ferdinand Gebra. Οι παθολογίες καταγράφονται σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη της Γης με ανομοιόμορφη συχνότητα από 0, 1 έως 3%. Η ψωρίαση αναπτύσσεται εξίσου σε άνδρες και γυναίκες, αλλά στα παιδιά είναι πιο συχνή στα κορίτσια και στους ενήλικες στους άνδρες (60-65%).

αιτίες

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση της ψωρίασης. Τα κυριότερα είναι παρασιτικά, λοιμώδη, αλλεργικά, λοιμώδη-αλλεργικά, αυτοάνοσα, νευρογενή, ενδοκρινικά και κληρονομικά. Κάθε μία από αυτές τις θεωρίες βασίζεται σε κλινικές παρατηρήσεις και εργαστηριακά αποτελέσματα.

Οι περισσότεροι επιστήμονες δίνουν προσοχή στη γενετική φύση της ψωρίασης. Ισχυρίζονται ότι αυτή η ασθένεια είναι πολυγονιδιακή σε κληρονομικότητα. Εάν ένας από τους γονείς είναι άρρωστος, ο κίνδυνος ανάπτυξης παθολογίας στο παιδί είναι 8%, και στον πατέρα και τη μητέρα είναι 41%.

Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ψωρίασης χωρίζονται σε εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες.

• Εξωτερικοί παράγοντες περιλαμβάνουν μηχανικές και χημικές βλάβες στο δέρμα καθώς και δερματοπάθειες.
• Οι γιατροί υπολογίζουν εσωτερικούς παράγοντες πρόκλησης: λοιμώξεις (στρεπτόκοκκοι και ιός ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας), φάρμακα (κορτικοστεροειδή, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα), νευρικό στρες.

Παθογένεση

Σήμερα, οι γιατροί σε όλο τον κόσμο αναγνωρίζουν τη συμμετοχή του ανοσοποιητικού συστήματος στην παθογένεση της ψωρίασης. Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που φυσιολογικά ανταποκρίνονται στα αντιγόνα αρχίζουν να επιτίθενται σε υγιή κύτταρα, συνηθέστερα στα κύτταρα του δέρματος. Αυτή η διαδικασία αναγκάζει τα κύτταρα της επιδερμικής στιβάδας να διαιρούνται ταχύτερα από το συνηθισμένο. Δεν έχουν χρόνο να ωριμάσουν, γι' αυτό και δεν δημιουργούνται ισχυροί δεσμοί μεταξύ τους. Τα κύτταρα που έρχονται στην επιφάνεια σχηματίζουν προεξέχουσες πλάκες με αργυρόχρωμα λέπια.

ταξινόμηση

Σύμφωνα με τη Διεθνή Στατιστική Ταξινόμηση Νοσημάτων και Συναφών Προβλημάτων Υγείας, υπάρχουν πολλοί τύποι ψωρίασης.

1. Συνηθισμένο (χυδαίο). Η πιο συχνά ανιχνευόμενη μορφή λειχήνα, στην οποία δεν υπάρχουν επιπλοκές. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει την ψωρίαση κατά πλάκας και νομίσματος.
2. Γενικευμένη φλυκταινώδης ψωρίαση- μια σοβαρή μορφή παθολογίας που περιπλέκεται από δευτερογενή μόλυνση. Επηρεάζει πολλές περιοχές ταυτόχρονα. Περιλαμβάνει το σύνδρομο Zumbusch και το ερπητοειδές κηρίο.
3. Επίμονη ακροδερματίτιδα (δερματίτιδα Crocker, δερματίτιδα Setton)— Το περιεχόμενο των φλύκταινων είναι αποστειρωμένο και δεν υπάρχει δευτερογενής μόλυνση. Τα δάχτυλα και τα νύχια επηρεάζονται ιδιαίτερα.
4. Παλαμιαία και πελματιαία φλυκταινίαση (φλυκταινώδες βακτήριο)- αναπτύσσεται στα πόδια και τις παλάμες. Εμφανίζεται ως φλύκταινες με αποστειρωμένο περιεχόμενο, σταδιακά αυξανόμενες σε έκταση.
5. σε σχήμα δακρύου- χωριστά τοποθετημένες βλατίδες που δεν συγχωνεύονται σε πλάκες. Οι περιοχές που επηρεάζονται συχνότερα είναι τα πόδια, οι μηροί, η πλάτη, οι βραχίονες, το στήθος και ο λαιμός.
6. Αρθροπαθητικός- Η κλινική πορεία είναι παρόμοια με τη ρευματική μορφή της αρθρίτιδας.
7. Άλλη ψωρίαση (αντίστροφη)- Τα συσσωματώματα εντοπίζονται στις μασχάλες, τις βουβωνικές και άλλες φυσικές πτυχές. Αυτός ο τύπος περιλαμβάνει επίσης την ψωρίαση του ανεστραμμένου καμπτήρα μυός.
8. Απροσδιόριστη ψωρίαση- συνδυάζει διάφορους τύπους παθολογιών, η κλινική εικόνα είναι αρκετά ευρεία.

Ανάλογα με την εποχικότητα της έξαρσης, διακρίνονται διάφοροι τύποι ψωρίασης:

• Καλοκαίρι- Επιδείνωση εμφανίζεται όταν το δέρμα εκτίθεται στο ηλιακό φως.
• χειμώνας- προκαλείται από υπερβολικό κρύο που επηρεάζει το δέρμα.

Δεν υπάρχουν περίοδοι ύφεσης στη μη εποχική ψωρίαση. η ασθένεια εμφανίζεται όλο το χρόνο.

Από την προσβεβλημένη περιοχή του δέρματος:

• περιορισμένη ψωρίαση- καταλαμβάνει λιγότερο από το 20% του δέρματος του σώματος.
• μαζί- περισσότερο από 20%
• γενικευμένη- Επηρεάζεται όλο το δέρμα.

Συμπτώματα

Οι κλινικές εκδηλώσεις της ψωρίασης εξαρτώνται άμεσα από το στάδιο ανάπτυξης της νόσου. Υπάρχουν 3 στάδια.

1. Προοδευτική φάση. Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση βλατίδων, κνησμό, έναρξη απολέπισης, απολέπιση και παραμόρφωση των νυχιών.
2. Σταθερό στάδιο. Δεν εμφανίζονται νέες βλατίδες, το παλιό εξάνθημα δεν μεγεθύνεται και η απολέπιση είναι μέτρια.
3. Φάση παλινδρόμησης. Οι πλάκες επουλώνονται και στη θέση τους σχηματίζονται λευκές αποχρωματισμένες κηλίδες, οι οποίες δεν προκαλούν πλέον κανένα σύμπτωμα.

Τα δερματικά εξανθήματα είναι μόνο εξωτερικά σημάδια ψωρίασης. Στην πραγματικότητα, η ασθένεια επηρεάζει πολλά όργανα και συστήματα καθώς και τένοντες και αρθρώσεις. Για το λόγο αυτό, οι ασθενείς παραπονιούνται για κατάθλιψη, συνεχές αίσθημα αδυναμίας και χρόνια κόπωση.

Επιπλοκές

Μεταξύ των επιπλοκών της ψωρίασης, η ψωριασική αρθρίτιδα και η ψωριασική ερυθροδερμία είναι ιδιαίτερα σημαντικές. Επιπλέον, χωρίς έγκαιρη διάγνωση και αποτελεσματική θεραπεία της ψωρίασης, αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης σοβαρών χρόνιων παθήσεων: σακχαρώδης διαβήτης, αρτηριακή υπέρταση και μεταβολικό σύνδρομο.

διάγνωση

Για τον εντοπισμό της παθολογίας, χρησιμοποιούνται εργαστηριακές και οργανικές διαγνωστικές μέθοδοι.

Ο ασθενής λαμβάνει παραπομπή για:

• γενική κλινική ανάλυση αίματος και ούρων.
• βιοχημεία αίματος?
• εξέταση αίματος για C-αντιδρώσα πρωτεΐνη και εξετάσεις ρευματισμών.
• Πήξη - εκτίμηση της πήξης του αίματος.
• Εξέταση αίματος για αντιγόνο ανθρώπινων λευκοκυττάρων.

Σε περίπλοκες μορφές ψωρίασης, που συνοδεύονται από βλάβη του μυοσκελετικού συστήματος και των εσωτερικών οργάνων, συνταγογραφείται ακτινογραφία των αρθρώσεων, υπερηχογράφημα νεφρών και οργάνων του ουροποιητικού συστήματος και ηχοκαρδιογραφία.

Υπάρχουν ασθένειες που έχουν παρόμοια συμπτώματα. Επομένως, υπάρχει ανάγκη για διαφορική διάγνωση. Για να το κάνετε αυτό, χρησιμοποιήστε μεθόδους όπως:

• βιοψία (αφαίρεση τμήματος δέρματος με περαιτέρω ιστολογική εξέταση).
• Εργαστηριακές εξετάσεις – για τη διαφοροποίηση της ψωρίασης από τη βλατιδώδη σύφιλη.

Θεραπεία

Η ψωρίαση ανταποκρίνεται καλά στη συμπτωματική θεραπεία. Γνωρίζοντας την παθογένεια, ο γιατρός μπορεί να επιλέξει ξεχωριστά μια μέθοδο θεραπείας. Μερικά από αυτά στοχεύουν στη μείωση των εξανθημάτων, στην εξάλειψη της ξηρότητας και του κνησμού, άλλα στην πρόληψη της επίθεσης του ανοσοποιητικού συστήματος στα υγιή κύτταρα.

Οι θεραπευτικές τακτικές εξαρτώνται άμεσα από τη σοβαρότητα της νόσου και τη θέση των βλαβών.

Εξωτερική θεραπεία

Τα τοπικά γλυκοκορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται σε διάφορες μορφές ψωρίασης ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα. Έρχονται με τη μορφή δοσολογικών μορφών - αλοιφές, κρέμες ή λοσιόν.

Φάρμακα που περιέχουν ανάλογα της βιταμίνης D3. Εφαρμόζονται στις πληγείσες περιοχές του δέρματος όταν ο επιπολασμός της ψωρίασης δεν υπερβαίνει το 30% της επιφάνειας του σώματος.

Τα παρασκευάσματα που περιέχουν ενεργοποιημένη πυριθειόνη ψευδάργυρου χρησιμοποιούνται με τη μορφή αερολύματος, κρέμας και επίσης σαμπουάν για το τριχωτό της κεφαλής.

Φωτοθεραπεία

Σε αυτή την περίπτωση, για θεραπεία χρησιμοποιούνται οι μέθοδοι της φωτοθεραπείας μεσαίου κύματος και της θεραπείας PUVA. Η θεραπεία με PUVA περιλαμβάνει τη συνδυασμένη χρήση υπεριωδών ακτίνων μακρών κυμάτων (UVA) (320-400 nm) και φωτοευαισθητοποιητή (8-μεθοξυψωραλένιο). Η θεραπεία με PUVA είναι μια από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους για τη θεραπεία της νόσου. Συνταγογραφείται συχνότερα για εκτεταμένη χυδαία και εξιδρωματική ψωρίαση, επίμονη παθολογία και σοβαρή διήθηση.

Συνδυαστική θεραπεία

Αυτή η θεραπεία περιλαμβάνει διάφορες θεραπευτικές μεθόδους, για παράδειγμα: φωτοθεραπεία και τοπικά κορτικοστεροειδή. Φωτοθεραπεία και συστηματικά ρετινοειδή.

Συστημική θεραπεία

Συνταγογραφείται για μέτριες και σοβαρές μορφές ψωρίασης. Τα φάρμακα συστηματικής θεραπείας συνταγογραφούνται κυρίως καθώς η νόσος εξελίσσεται.

Βιολογικά φάρμακα

Αυτά τα φάρμακα παρασκευάζονται με μεθόδους γενετικής μηχανικής. Είναι μονοκλωνικά αντισώματα και χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς.

Πρόγνωση και πρόληψη

Με την έγκαιρη διάγνωση της παθολογίας και την αποτελεσματική θεραπεία, η πρόγνωση είναι αρκετά ευνοϊκή. Ως προληπτικά μέτρα, συχνά συνταγογραφούνται τα ακόλουθα: δίαιτα εμπλουτισμένη με ψάρια και λαχανικά, υδροθεραπεία, βοτανοθεραπεία, θεραπείες σπα και μαλακτικά (κυρίως στο διάστημα μεταξύ των υποτροπών - για την αποκατάσταση του υδρολιπιδικού στρώματος).